رابطه ی بین سلامت معنوی پرستاران با رفتارهای مراقبتی آنان

سابقه و اهداف: انسان موجود پیچیده­ یی است که بُعدهای مختلف شناختی، اجتماعی، عاطفی و معنوی دارد و بُعد معنوی یکی از مهم ترین بُعدهای انسانی است که می­تواند بر دیگر بُعدهای وی تأثیرگذار باشد. ازاین­رو، هدف از این مطالعه، تعیین رابطه­ ی بین سلامت معنوی پرستاران با رفتارهای مراقبتی آنان بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن، 256 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر تهران در سال 1394، به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش­نامه­های دموگرافیک، سلامت معنوی و رفتارهای مراقبتی بوده است. داده­های پژوهش با استفاده از نرم­افزار آماری spss و همچنین روش­های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و واریانس چند متغیّره تجزیه و تحلیل شد. این پژوهش تمام موارد اخلاقی مرتبط را رعایت نموده است. یافته ها: یافته­ های پژوهش نشان داد که میانگین نمره­ی سلامت معنوی 21/5 ± 43/75 و میانگین نمره­های رفتارهای مراقبتی در همه­ی زیرمقیاس ها و مقیاس کلی، بیش از 3 بوده، که بیشترین میانگین مربوط به زیرمقیاس احترام قائل شدن برای دیگری (89/0 ± 12/4) و کمترین میانگین مربوط به زیرمقیاس توجه به تجارب دیگری (09/1 ± 38/3) بوده است. یافته­ها همچنین نشان داد ارتباط مثبت معناداری بین میانگین نمره­های کل رفتارهای مراقبتی و سلامت معنوی وجود دارد (01/0 > p، 84/0 = r). نتیجه گیری: نتیجه ­ی پژوهش نشان می ­دهد که رفتارهای مراقبتی و سلامت معنوی در پرستاران با هم رابطه دارند. بنابراین لازم است اقدام­ های مقتضی برای ارتقای رفتارهای مراقبتی و سلامت معنوی پرستاران در اولویت قرار گیرد تا پرستاران بتوانند خدمات بهتری به بیماران و خانواده­ ی آنان عرضه کنند.